Bijna is 2016 alweer voorbij. En wat is er veel gebeurd in dat jaar!
Het was de bedoeling dat ik het jaar 2016 goed zou beginnen, namelijk met twee weekjes vakantie. Dit liep echter anders. Ineens ging ik, terwijl ik gezellig aan het kletsen was met een vriendin, aan de keukentafel out en werd ik afgevoerd door de ambulance. Mijn lichaam hield er even mee op en dat was heel erg schrikken. Waarschijnlijk ben ik te druk geweest en had ik iets beter moeten eten. Een wake up call en gelukkig is het niet meer gebeurd. Die twee weekjes vakantie had ik dus nodig om weer aan te sterken. Bij mij duurt het aansterken wat langer en dat is soms best frustrerend.
Gelukkig was ik genoeg aangesterkt om tijdens de nieuwsjaarsreceptie van Emma at Work en tegelijkertijd de opening van JOP Onderneemt muziek te maken samen met mijn vader. Dit was erg leuk en ik heb ervan genoten.
Ook weer aan het werk bij de NS met het leuke team en heel wat gezellige etentjes gehad met mijn NS Familie. Deze etentjes staan gelukkig voor 2017 ook weer op de planning!
Vervolgens braken er wat hectische, emotionele, spannende, maar leuke tijden aan. In mei kreeg ik een (aangepaste) woning toegewezen en kon ik op mijzelf gaan wonen! Het hele huis moest opgeknapt worden en daar kon ik helaas vanwege mijn beperking niet veel bij helpen. Natuurlijk wel de spullen inkopen die nodig waren, maar verder hield het een beetje op. Soms best wel weer lastig om met je neus op de feiten te worden gedrukt en op die manier geconfronteerd te worden met je beperking. Gelukkig waren daar vrienden, familieleden en brandweermannen die hebben geholpen. De brandweermannen en familieleden hebben het hele huis geschilderd, de vloer gelegd en de schutting in de achtertuin geplaatst. Vrienden en ook weer familie hebben geholpen met het schoonmaken, mijn gigantische kledingkast uitruimen en in het nieuwe huis weer inruimen en het verhuizen zelf. Daarnaast was het voor het huis een soort jungle geworden en hebben mijn ouders geholpen om dit netjes te maken. Ik ben iedereen die me heeft geholpen nog steeds zo ontzettend dankbaar! Zij hebben geholpen om het huis mijn thuis te maken!
Het huis werd helemaal mijn thuis toen ik mijn grote vriend Oliver mocht verwelkomen. Hij is ontzettend gegroeid in die paar maanden tijd! Ik ben nog steeds erg blij me hem. Hij knuffelt graag en soms is hij wat ondeugend, maar dat hoort er bij.
Alsof verhuizen nog niet hectisch genoeg was kreeg ik bij de NS te horen dat ze nog maar één keertje mijn contract konden verlengen, maar dat dit daarna niet meer mogelijk was. Dit was best een klap. Ik had het daar nog zo ontzettend naar mijn zin. Toch ben ik samen met Emma at Work op zoek gegaan naar een nieuwe baan. Vervolgens ging het heel snel, want er was een vacature op Nyenrode. De gesprekken die ik met hen voerde voelde heel goed en ik had zin om daar aan de slag te gaan. Dit betekende dat ik op 23 juni mijn laatste werkdag had bij de NS. Een dag met dubbele gevoelens: blij om aan de slag te gaan op Nyenrode, maar wat zou ik mijn plekje bij de NS gaan missen! Ik heb gewerkt in een ontzettend leuk team. Ik werd gezien als Naomi en niet “dat meisje in die rolstoel”. Dit zal ik voor altijd meenemen. Ik heb ontzettend veel geleerd bij de NS, zowel over het werk als over mezelf. Ik heb echt een hele mooie werkervaring mogen op doen.
De eerste weken op Nyenrode waren natuurlijk best spannend. Nieuwe mensen leren kennen en ander werk. Ik heb het er ontzettend naar mijn zin en vind het werk erg leuk! En ja, het blijft bijzonder om iedere dag door een kasteelpoort te rijden en vervolgens het kasteel te zien.
Dit jaar heb ik me ook weer mogen inzetten als ambassadeur van Emma at Work. Ik mocht aanwezig zijn bij de AWVN werkconferentie: “Werkgevers gaan inclusief”. Een leerzame bijeenkomst.
En wat was 11 juni speciaal: het feest in het Okura Hotel. Hier werd de Okura award uitgereikt, startte de Club van 1000 en vierden we dat Emma at Work 10 jaar bestaat. Mijn moeder en ik werden geïnterviewd door Pim Wessels. Dat vond ik heel speciaal. Ik heb genoten van de optredens van Sven Romkes, Freek de Jonge, Marjolijn van Kooten, Dennis van der Geest, One Armed en Karin Bloemen. Karin Bloemen had een nummer geschreven over Emma at Work. Ik hoop nog steeds dat dit nummer wordt opgenomen en ik het kan downloaden. Ik heb echt een geweldige avond gehad!
In samenwerking met de Vriendenloterij heeft er nog een bel avond plaatsgevonden waar ik ook bij geholpen heb. De helft van een lot gaat naar Emma at Work en zo kan Emma at Work weer meer jongeren helpen bij het vinden van een baan.
Het jubileumjaar is laatst afgesloten met een mooi evenement waar verschillende sprekers hun verhaal hebben verteld.
Het jaar begon voor mij niet geweldig, maar de rest van het jaar was dat wel. Natuurlijk zijn er ook minder leuke dingen gebeurd, maar over het algemeen het ik heel veel hoogtepunten gehad dit jaar. Ik koester de mensen die mij hebben gesteund en geholpen hebben bij alles wat ik mee heb mogen maken dit jaar. Ook wil ik nog een keertje benoemen wat voor geweldige ouders ik toch heb. Lieve pap en mam, zonder jullie was ik niet op het punt geweest waar ik nu ben. Ik heb een hele leuke baan en ik woon op mezelf. Zonder jullie steun was dat niet gelukt! Ik hou van jullie!
Nu het nieuwe jaar bijna begint hoop ik dat er in dit nieuwe jaar hier in Nederland nog meer toegankelijkheid gecreëerd zal worden voor mensen met een beperking, dat er meer begrip zal zijn voor elkaar en dat er nog meer jongeren met een beperking aan het werk kunnen en zullen gaan.
Ik wens iedereen een hele fijne jaarwisseling toe. Koester de dierbare mensen om je heen en maak er een geweldig 2017 van!
naomivervaartblog 